Z dawien dawna

veld

Minął ją i roześmiał się najwyraźniej rad z drobnego żartu w jej kierunku. Nie oglądając się ruszył nad wodę. Rozebrał się i wskoczył do chłodnej toni. Tego było mu trzeba. Westchnął z zadowolenia i położył się na plecach wpatrując w niebo.

Shima

Cała ta sytuacja była gorsza od burdy w karczmie. Czy Vaja miał pojęcie, że przez cały ten czas gdy szedł w jej stronę mordując ją wzrokiem, Maria nie oddychała? Dopiero teraz gdy usłyszała jego śmiech, odetchnęła z ulgą. Nie odwarzyła się jednak odwrócić, spojrzeć w jego stronę. Poszła do ogniska siadając przed nim. Odnalazła tylko niedźwiedzią skórę i okryła się nią. Koń stał nieopodal, skubał trawę. Wpatrując się w niego, położyła się na ziemi.

veld

Vaja wrócił po godzinie niemal rześki jak o poranku. Widząc że dziewczyna śpi zamruczał zadowolony. Ubrał się szybko. Przypasał swoją szablę i uzbroił się w krócice. PO namyśle z juków przy siodle wyciągnął parę dziwnych mechanizmów i składając je do kupy utworzył z nich całkiem zgrabny garłacz. Jeszcze tylko pakuły, proch, woreczek kul i był gotowy. W milczeniu zagłębił się w las

Shima

Otworzyła oczy zrywając z snem. Nie spała do rana, obudziła się niedługo po zniknięciu towarzysza. Podniosła się powoli i rozejrzała.Jego nie było. Ziewając, udała się nad wodę.
-Vaja?..
Spytała samej siebie z lekkim niepokojem.

veld

Do jej uszu doleciały nagle parsknięcia koni oraz obce głosy. Ktoś się zbliżał w dodatku sądząc po odgłosach nie była to jedna osoba

Shima

Rozejrzała się po okolicy nie będąc pewna z której strony dobiegają odgłosy. Oparła dłoń o rękojeść szabli i ruszyła z powrotem do obozu.Gaszenie ogniska nie miało sensu. I tak już się zorientowali, skoro byli na tyle blisko. Poprawiła czapkę krążąc przy drzewach niedaleko ogniska. Jej koń, do niedawna zaspany, podniósł uszy, nasłuchując.

veld

Na polane wjechało parunastu chłopa, po za 4 w kontuszach reszta zdawała się być zwykłymi sługami. Jeden z nich z miejsca nie zatrzymując konia wystrzelił w Marie
lecz najwidoczniej nie potrafił dobrze w takiej sytuacji wymierzyć, Kula uderzyła metr obok w ziemie.
-Brać żywcem idioci
Jeden ze szlachciców smagnął nahajem felernego strzelca po karku.

Shima

Stała już niedaleko wierzchowca gdy jej oczy ujrzały jeźdźców. Oj nie dobrze.. Gdy ujrzała wycelowaną w nią lufę, nie ruszyła się z miejsca, może chciała zachować twarz nie spodziewając się wystrzału, może nie wiedziała co zrobić.. W każdym bądź razie, to uratowało jej życie. Zmrużyła oczy gromiąc wzrokiem tego, który się odezwał. Tak to był sygnał by nie odgrywać sławetnego Wiktora, a wiać. Z miejsca puściła się pędem do konia choć dzieliło ich nie wiele metrów. Oparła dłonie o jego grzbiet i z gracją prawdziwego jeźdźca, wskoczyła na niego. Nie bawiąc się w nic, ugodziła jego boki ostrogami, złapała mocno za grzywę i pognała w głąb lasu z nadzieją, że Vaja będzie miał więcej szczęścia.. Nie, z nadzieją, że ją uratuje! Chybiony strzał powinien być wystarczającym sygnałem..

veld

W powietrzu świsnęły arkany gdy tylko Dziewczyna ruszyła z kopyta. Szczęściem ześlizgnęły się jej tylko po plecach. Szlachcic który najwyraźniej przewodził czeredzie zaklął siarczyście.
-Za nim, ukatrupię jak dacie mu uciec.
Sam ruszył z kopyta za uciekającą co i rusz poganiając konia. W tym czasie wierzchowiec Vaji gdy tylko huknął strzał wycofał się szybko w stronę drzew.

Shima

I znów jechała bez siodła.. Bez wodzy, cholera. Zacisnęła palce na grzywie wierzchowca i pochyliła się niemal do samej jego szyi. Klęła na potęgę w duchu i to cholernie bezbożnie. Czujnie obserwowała drogę wybierając trasę jak najmniej dogodną dla wyższych koni i jeźdźców.. Ona była mniejsza. Gwizdnęła przeciągle wzrokiem co i rusz szukając towarzysza. Można by rzec, iż w nieregularny sposób krążyła po okolicy jakby wodząc jeźdźców za nos.

veld

Jeźdźcy coraz bardziej zostawali w tyle mimo iż nie szczędzili koni. W końcu zniknęli Marii z oczu. Chwile po tym gdzieś z tyłu huknął strzał, później drugi. Jakby to było sygnałem rozpoczęła się istna kanonada. Nie trwała jednak długo, bardzo szybko w lesie zapanowała cisza o tyle głębsza bo spotęgowana wcześniejszym harmiderem.

Shima

Maria zwolniła oglądając się za siebie. Kiedy obracała konia w przeciwną stronę, ten zatańczył w miejscu i znów popędziła go do lekkiego galopu. Ruszyła wprost na swoją pogoń gotowa w każdej chwili rozpocząć kolejną ucieczkę. Koń parsknął niezadowolony

veld

Na jej drodze leżało ciało. Ciężko było je zidentyfikować, kula krócicy jest wielkości przepiórczego jaja, cała z ołowiu. Najwyraźniej trafiła danego denata prosto w głowę bo zostały z niej same strzępy, Krew i kawałki mózgu były wszędzie a ciało wciąż delikatnie podrygiwało, najwyraźniej wszystko wydarzyło się dosłownie chwile wcześniej.

Shima

Z trudem przełknęła ślinę widząc ciało. Dziwna siła zacisnęła jej krtań, uniosła wysoko głowę by nie patrzeć na ciało i popędziła konia. To nie mógł być Vaja, kazali żywcem brać. Rozejrzała się zwalniając znów, zaczęła krążyć by tylko nie iść w linii prostej. Znów zagwizdała, ciszej, przeciągle.. Gdzie jesteś cudaku.. No gdzie? Powtarzała w myślach.

veld

Po drodze znalazła jeszcze dwa ciała, jedno miało wielki myśliwski majcher wbity w pierś, drugie było w gorszym stanie od pierwszego. Coś je najwyraźniej wręcz poszatkowało bo zostały tylko z niego krwawe strzępy, Nieopodal niego rzęził koń, cała szyja także była mocno poraniona.